Τι λέτε, ψηφίζουμε Χρυσή Αυγή; (σοβαρά το λέω)

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΑΘΟΣ

Κότες πολιτικοί.

Ώστε τώρα λέτε στους δανειστές μας πως λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν για νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις; Ας σας βαστάει κόψτε κι άλλα.

Όμως ΤΩΡΑ έφτασε η ώρα να κόψετε μισθούς και συντάξεις: τους δικούς σας μισθούς, τους μισθούς των δικών σας παιδιών, τους μισθούς των δικαστικών, των δικηγόρων των υπαλλήλων της βουλής, των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, τα μπόνους των τραπεζιτών κλπ. κλπ. Τώρα ήρθε αυτή η ώρα αλλά εσείς δε θέλετε να κάνετε αυτό το βήμα. Φοβάστε; Φοβάστε να κόψετε τις διπλές και τριπλές συντάξεις, να βάλετε όρια στη χορήγηση κάθε είδους επιδομάτων, να απελευθερώσετε τα κλειστά επαγγέλματα, να επιβάλετε κλιμακωτή φορολόγηση;

Ναι, να κοπεί το αφορολόγητο για όλους όσοι παίρνουν πάνω από 20,000 € ετησίως.

Να τεθεί πλαφόν στους μισθούς του δημοσίου. Να υπάρχει ελάχιστο όριο τα 1,000 € και μέγιστο τα 3,000€. Ο μισθός του προέδρου της δημοκρατίας να γίνει 3,000€ και ανάλογα να διαμορφωθούν όλοι οι υπόλοιποι μισθοί στο δημόσιο (βουλευτές, δικαστικοί κλπ. θα παίρνουν 3,000€ μάξιμουμ, μαζί με τυχόν επιδόματα ή συμμετοχές σε επιτροπές κλπ. αφού δε θα μπορεί κανείς να παίρνει πάνω από το μισθό του προέδρου της δημοκρατίας.

Τώρα ήρθε η ώρα να τα κάνετε όλα αυτά. Τώρα λέτε ότι ΔΕΝ θα πειράξουμε μισθούς και συντάξεις. ΤΩΡΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ: ΝΑ ΚΟΨΕΤΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΣΑΣ. ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Η ΨΑΛΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ.

Μπορείτε; Ή μήπως θέλετε …Χρυσή Αυγή;

Εξηγούμαι: Ιστορικό λάθος οι εκλογές. Δεν έπρεπε να γίνουν. Καλύτερα: Έπρεπε να αποφευχθούν πάση θυσία και με μια καθολική-οικουμενική συνεργασία να κυβερνηθεί ο τόπος. Οι δύο διαφημίσεις που κυριαρχούν αυτήν την περίοδο στα media αποτυπώνουν με τις ατάκες τους την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας (ΤΡΑΤΖΙΚ) αλλά και τον μόνο τρόπο με τον οποίο θα ξεπεράσουμε την κρίση (ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΟΛΟΙ, ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΟΛΟΙ)!

Στην καλύτερη περίπτωση, την 7^η Μαΐου θα επανέλθουμε σε μία κατάσταση σαν την τωρινή, με Παπαδήμο πρωθυπουργό, σαφώς λιγότερους βουλευτές από σήμερα να τον στηρίζουν  και δύο κόμματα να συνεχίζουν να τραβάν το σχοινί προς αντίθετες κατευθύνσεις και με το βλέμμα στις επόμενες εκλογές!

Αντί να τα βρουν οι πολιτικοί μας αρχηγοί, σε κλίμα σύμπνοιας και ομόνοιας και να οδηγήσουν το καράβι σε απάνεμα νερά, αυτοί συνεχίζουν να επιδίδονται σε αγώνα για την καρέκλα, παροχολογίες κλπ. Και δεν εννοώ μόνο τους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο. Σ’ αυτήν την κρίση η κυβέρνηση έπρεπε και πρέπει να είναι οικουμενική με την απόλυτη έννοια του όρου: Όλοι. Να αφήσουν στην άκρη σκοπιμότητες και ιδεολογίες και να εφαρμόσουν στην πράξη ΕΝΑ σχέδιο. Μπορεί να μη συμφωνήσουν όλοι σ’ αυτό αλλά θα το στηρίξουν όλοι γιατί μόνο ένα σχέδιο μπορεί να εφαρμοστεί. Αυτό έχουμε. Κι αν αποτύχει αυτό, όλοι μαζί θα βουλιάξουμε.

Και η μεγάλη απογοήτευση, η Αριστερά, συνεχίζει τη μοναχική της πορεία.

Δυστυχώς είμαι απαισιόδοξος για το μέλλον. Το πολιτικό μας σύστημα έχει υποστεί αλλαγές μη αναστρέψιμες. Χρειάζεται επειγόντως ξεκαθάρισμα αλλά και πάλι δε φαίνεται πουθενά διάδοχη κατάσταση.

Οι επιλογές μας είναι ελάχιστες. Τρία κριτήρια θέτω για την ψήφο μου:

1. Να μην ψηφίσω κόμμα με κοινοβουλευτική θητεία ή με εν ενεργεία βουλευτή ή ευρωβουλευτή στη σύνθεσή του (όλοι έχουν ευθύνες και έπρεπε να είχαν παραιτηθεί από καιρό),
2. Να ψηφίσω κόμμα που τουλάχιστον θα έχει ελπίδες να εισέλθει στη βουλή ώστε να μην πάει χαμένη η ψήφος μου και ενισχύσω άθελά μου το πρώτο κόμμα και
3. Να ψηφίσω κόμμα που αντιτίθεται στο υπάρχον σύστημα και επιδιώκει την εκ βάθρων ανατροπή του.

Ψήφος λοιπόν κατά του συστήματος και όχι ψήφος οργής ή επιλογής του λιγότερο κακού. Ψήφος που τρομάζει τα κόμματα του κατεστημένου, ψήφος που δεν τη θέλουν. Ψήφος τελικά ενάντια σ’ αυτήν τη μορφή δημοκρατίας που δεν είναι δημοκρατία.

Τα κόμματα που αρχικά πληρούν αυτά τα κριτήρια είναι η Δράση του Μάνου (κολλάμε γιατί και ο Μάνος ήταν και είναι μέρος του συστήματος), η Χρυσή Αυγή (κολλάμε γιατί ιδεολογικά βρισκόμαστε απέναντι), η Ανταρσύα (κολλάμε γιατί μάλλον δεν εισέρχεται στη βουλή και έχει πολλά κολλήματα), η Ένωση Κεντρώων (επίσης δεν εισέρχεται στη βουλή και πλέον δεν τους τρομάζει ο Λεβέντης) και οι Πειρατές (πολύ light και αδιάφορο το πολιτικό σύστημα γι’ αυτούς, άσε που δεν μπαίνουν στη βουλή).

Τι επιλέγουμε λοιπόν;

Πώς αποφασίζουμε;

Με βάση τα τρία κριτήρια η Χρυσή Αυγή (!!!) βρίσκεται πιο κοντά στην επιλογή μας: Είναι

1. μια καθαρά αντιδημοκρατική – φασιστική επιλογή που βάζει μπουρλότο στο πολιτικό σκηνικό και τους κάνει να σκεφτούν σοβαρά και να αναθεωρήσουν όλη τη φιλοσοφία τους,
2. μια επιλογή που καθιστά απαγορευτική τη ΜΗ συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων και τη διεξαγωγή απανωτών εκλογικών αναμετρήσεων (υπό το φόβο διαρκούς ανόδου της)
3. μια επιλογή που θα σοκάρει το σύστημα και – ελπίζω – θα συσπειρώσει τον πολιτικό κόσμο γύρω από μια πιο φιλολαϊκή και δημοκρατική πολιτική.

Αν έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι τόσο ακραίες επιλογές είναι ακριβώς εξαιτίας της απαισιοδοξίας μου για το μέλλον. Δε βλέπω φως στην άκρη του τούνελ. Αν δε συμβεί κάτι δραστικό, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Βέβαια, η σκέψη δε σημαίνει ότι θα γίνει πράξη πίσω από το παραβάν. Τρομάζω όμως όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να ψηφίσω Χρυσή Αυγή. Οικτίρω τον εαυτό μου γι’ αυτό.

Πείτε μου όμως: τι θα πω στα παιδιά μου μεθαύριο αν ψηφίσω π.χ. Σύριζα ή ΔΗΜ.ΑΡ. ή Καμμένο και η χώρα χρεοκοπήσει εξαιτίας της ασυνεννοησίας, της καρεκλολαγνείας και της αμετροέπειάς τους; Ή τι θα πω αν δε χρεοκοπήσουμε αλλά φτάσουμε να ζούμε εξαθλιωμένοι μέσα στην Ευρώπη από τις επιλογές μιας συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ μαζί με όποιον άλλο; Τι να πω, ότι ψήφισα αντιμνημόνιο; όταν βλέπω ότι αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ; Όταν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις βαδίζουν σε μοναχικούς και παράλληλους δρόμους μη μπορώντας να ανταλλάξουν καν κουβέντες μεταξύ τους; Μακάρι να μην ήταν έτσι. Θα πω λοιπόν ότι έβαλα μια βόμβα στο σύστημα σαν μια τελευταία ελπίδα που θα ξυπνήσει τους πολιτικούς και θα τους κάνει να αντιληφθούν το τι γίνεται γύρω τους και πού βαδίζει η κοινωνία μας. Θα πω ότι ψήφισα αντίθετα με τις πολιτικές μου πεποιθήσεις την επιλογή που πιστεύω πως θα ανοίξει μια χαραμάδα ελπίδας για το αύριο...

Λέτε τελικά η σωτηρία της Ελλάδας την 6^η του Μάη να περνάει μέσα από τη ψήφο στη Χρυσή Αυγή;

Υ.Γ. ο πόλεμος που της κάνουν τα άλλα κόμματα δείχνει το πόσο δραστική και το πόσο καταλυτικό ρόλο μπορεί να παίξει μια τέτοια επιλογή. Προλαβαίνω για να πω ότι όντως είναι μια πολύ επικίνδυνη επιλογή. Ζούμε σε πόλεμο όμως και έτσι πρέπει να συμπεριφερόμαστε πια. Η επιλογή μας είναι πολεμική.