Σελίδες

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

ΒΟΗΘΕΙΑ!!! Σώστε μας από τους πολιτικούς μας!!!


(…)
Επανέρχομαι μετεκλογικά να σχολιάσω τα τεκταινόμενα στην πολιτική σκηνή της χώρας. Γεγονότα που μας έχουν αφήσει όλους άφωνους (κάτι ανάλογο με τον περσινό Νοέμβρη – μήπως τελικά είχε δίκιο ο Παπανδρέου για το δημοψήφισμα;).
Δυστυχώς, αν και η σφαλιάρα συνολικά στο πολιτικό σύστημα ήταν πολύ δυνατή ώστε να δείχνουν να την αντιλήφθηκαν και – εξ ανάγκης- άλλαξαν στάση οι πολιτικοί αρχηγοί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μας προέκυψε ένας αλαζόνας Τσίπρας που μοιάζει να προέρχεται από μια άλλη εποχή.
Τόσα χρόνια βέβαια τα κόμματα ανέθρεψαν ένα φαύλο πελατειακό κράτος που κρατούσε τους πελάτες του εξαρτημένους. Τα τελευταία χρόνια δε, ο «μπαμπούλας» της χρεοκοπίας έπεσε τόσες φορές στο τραπέζι αλόγιστα για να ληφθούν τα ανάλγητα και άδικα μέτρα εξαθλίωσης του λαού που αφενός έχασε πλέον τη σημασία του αφετέρου έδωσε χώρο να αναπτυχθούν ακραίες εθνικιστικές και λαϊκιστικές φωνές.
(like a boy who cried wolf)
Όπως το παιδί που φώναζε «λύκος» λοιπόν, τώρα που έχουμε μπροστά μας την άβυσσο, ο κύριος Τσίπρας δεν πιστεύει αλλά και δε γνωρίζει ως όφειλε τη πραγματική κατάσταση της πατρίδας μας.
Τι θα συμβεί αν χρεοκοπήσουμε;
Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Θα σταματήσουν τα πάντα. Θα σταματήσει αμέσως ο εξωτερικός δανεισμός, θα σταματήσουν προγράμματα (ΕΣΠΑ) και οι επιδοτήσεις και τα ταμεία των τραπεζών θα κλείσουν. Άλλωστε τα χρήματα που έχουν αυτή τη στιγμή οι τράπεζες στα ταμεία τους είναι ΔΑΝΕΙΚΑ, είναι από αυτά που μας δίνουν οι εταίροι μας.
Φυσικά θα σταματήσουν οι εισαγωγές και κάθε προϊόν που θα προέρχεται απ’ έξω θα είναι πανάκριβο, συμπεριλαμβανομένου και του πετρελαίου. Αυτό θα οδηγήσει σε κατακόρυφη μείωση της ισχνής παραγωγικής ικανότητας της Ελλάδας. Οι αγρότες δεν θα έχουν πετρέλαιο να κινήσουν τα μηχανήματά τους να οργώσουν, να θερίσουν κλπ. Σε λίγους μήνες θα πέσει βαριά πείνα στη χώρα. Τον επόμενο χειμώνα οι άνθρωποι θα πεθαίνουν σαν τις μύγες όχι μόνο από την πείνα αλλά και από το κρύο αφού δε θα μπορούν να ζεστάνουν τα σπίτια τους (η Δ.Ε.Η. θα διακόψει την παροχή ρεύματος). Ενδεχομένως δεν θα έχουμε ούτε νερό ή θα το λαμβάνουμε με δελτίο. Φυσικά σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες θα κλείσουν άμεσα αφού δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι θα σταματήσουν να πληρώνονται.
Μέσα σ’ αυτήν τη κατάσταση ο κίνδυνος πραξικοπήματος και ανόδου του φασισμού είναι πολύ πιθανός. Ακόμα πιο πιθανή η εκδοχή του εμφυλίου. Οι κρεμάλες που θέλουν να στήσουν οι Καμμένος και Τσίπρας για όσους μας έβαλαν στο μνημόνιο θα στηθούν αυτή τη φορά για τους ίδιους. Αν βέβαια βρίσκονται ακόμα στην Ελλάδα και δεν έχουν μετοικήσει στα σαλέ της Ελβετίας.
Ακόμα πιο πιθανή είναι μια εξωτερική στρατιωτική παρέμβαση από τους «γείτονές» μας. ΠΟΛΕΜΟΣ!
Δε βλέπω εναλλακτική λύση στη περίπτωση χρεοκοπίας. Οι εταίροι μας στην Ε.Ε. ήδη είναι πολύ πιεσμένοι: Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ιρλανδία έχουν φτάσει στα όριά τους και ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκάσει ένα κανόνι και να μας πάρει η μπάλα όλους.
Η περίπτωση της αλληλεγγύης από τους άλλους λαούς ή του δανεισμού από άλλη πηγή δεν έχει πολλές πιθανότητες αφενός λόγω της ύβρεως που διαπράττουμε αφετέρου λόγω του ΜΗ έντιμου πρότερου βίου μας. Άλλωστε τα περισσότερα χρέη μας σήμερα είναι χρέη απέναντι σε λαούς της Ευρώπης, σε ασφαλιστικά ταμεία και ελληνικές τράπεζες και ιδρύματα, τα οποία ούτως ή άλλως θα πρέπει να εξοφλήσουμε (κι αν τα εξοφλήσουμε σε δραχμές θα εκτοξευθεί το κόστος τους στο δεκαπλάσιο). Αν δεν τα εξοφλήσουμε βέβαια θα έρθουν να μας κατάσχουν δημόσια περιουσία (βλέπε Αγγλικό δίκαιο), ενδεχομένως γη ή νησιά και βεβαίως θα τραβιόμαστε σε διεθνή δικαστήρια για πολλές δεκαετίες υποθηκεύοντας το μέλλον όχι μιας ή δύο γενεών αλλά πολύ περισσότερων.
Πιο πιθανό σενάριο θα ήταν στα πλαίσια της απίστευτης ανθρωπιστικής κρίσης που θα βιώσει η χώρα – αν δεν έχει βγει από την Ε.Ε. (θα έχει ήδη βγει από την ευρωζώνη) – να δεχτεί δανεισμό ή ανθρωπιστική βοήθεια από τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Κι αυτό παρακαλώντας τους και παραχωρώντας τη χώρα μας συνολικά πλέον στην «κακιά» σήμερα κ. Μέρκελ αλλά «σωτήρα» μας αύριο.

ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
Αυτή τη στιγμή οι πολιτικοί μας βρίσκονται μπροστά σε ένα κορυφαίο ηθικό δίλημμα. Ένα δίλημμα στο οποίο σπάνια μπορεί ένας άνθρωπος να βρεθεί αντιμέτωπος.
Η τύχη ενός λαού, εκατομμυρίων ανθρώπων βασίζεται στην απόφαση ενός ανθρώπου και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα μια και Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν συστρατευτεί προς τη μία πλευρά του διλήμματος.
Ποιο είναι όμως το δίλημμα στο οποίο καλείται να πάρει θέση ο κος. Τσίπρας και ποιες αξίες συγκρούονται πίσω από αυτό;
Η μία πλευρά της χρεοκοπίας είναι προφανής και όλοι μας απορούμε το πώς μπορούμε καν να σκεφτούμε να ταχθούμε προς οποιαδήποτε άλλη πλευρά. Καμιά αξία δεν μπορεί να αντισταθμίσει αυτή τη θέση.
Θα κάνω όμως μια σύντομη παρένθεση για να παραθέσω κάποιες πληροφορίες για τη θεωρία του Kohlberg για την ηθική σκέψη που θεωρώ σημαντικές για να κατανοήσουμε τη στάση του Αλέξη Τσίπρα αλλά και των άλλων πολιτικών μας.
Στάδια ηθικής ανάπτυξης κατά τον Kohlberg
Η σύζυγος ενός άντρα πεθαίνει. Υπάρχει ένα φάρμακο που θα μπορούσε να σώσει τη ζωή της, αλλά είναι πολύ ακριβό, και ο φαρμακοποιός που το παρασκεύασε δε δέχεται να το πούλησε σε χαμηλότερη τιμή, ώστε ο άντρας να μπορέσει να το αγοράσει (του κοστίζει 300€ και το πουλάει 3000€). Ο άντρας απευθύνθηκε σε φίλους και γνωστούς και κατόρθωσε να συγκεντρώσει μόνο 2000€. Πρότεινε στο φαρμακοποιό 2000€ και να του χρωστάει τα υπόλοιπα αλλά ο φαρμακοποιός και πάλι αρνήθηκε. Τέλος, ο άντρας απελπισμένος σκέφτεται να κλέψει το φάρμακο. Τι θα πρέπει να κάνει, και γιατί;

Πριν προχωρήσετε, δώστε τη δική σας απάντηση και καταγράψτε ΤΟ ΛΟΓΟ για τον οποίο απαντάτε με τον τρόπο που απαντήσατε.

O Lawrence Kohlberg πρότεινε μία σειρά σταδίων της ηθικής σκέψης ή ηθικών κρίσεων σχετικά με το τι είναι σωστό και τι λάθος. Σύμφωνα με τον Kohlberg, η ηθική ανάπτυξη έχει τρία επίπεδα: (1) το προσυμβατικό επίπεδο (ή προηθικό) στο οποίο η ηθική κρίση του ατόμου βασίζεται αποκλειστικά στις δικές του ανάγκες και αντιλήψεις· (2) το συμβατικό επίπεδο (ή το επίπεδο της συμβατικής ηθικής), στο οποίο το άτομο λαμβάνει πλέον υπόψη του τις προσδοκίες της κοινωνίας και το νόμο· και (3) το μετασυμβατικό επίπεδο (ή το επίπεδο της αυτόνομης ηθικής), στο οποίο οι ηθικές κρίσεις βασίζονται σε αφηρημένες, πιο προσωπικές αρχές που δεν ορίζονται απαραίτητα από τους νόμους της κοινωνίας. Στον παρακάτω Πίνακα μπορείτε να δείτε πώς το καθένα απ’ αυτά τα επίπεδα χωρίζεται σε στάδια.

Η Θεωρία του Kohlberg για την Ηθική Σκέψη
Επίπεδο 1. Προσυμβατική Ηθική Σκέψη
Η ηθική κρίση βασίζεται στις προσωπικές ανάγκες και στους κανόνες των άλλων..
Στάδιο 1:       Ηθική της Τιμωρίας και της Υπακοής
Το άτομο υπακούει στους κανόνες για να αποφύγει την τιμωρία. Μια καλή ή κακή πράξη καθορίζεται από τις φυσικές της συνέπειες.
Στάδιο 2:       Ηθική της Προσωπικής Ανταμοιβής.
Οι προσωπικές ανάγκες καθορίζουν τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Οι χάρες γίνονται με βάση την αρχή «Θα σου ξύσω την πλάτη, αν ξύσεις και εσύ τη δική μου».
Επίπεδο 2. Συμβατική Ηθική Σκέψη
Η ηθική κρίση βασίζεται στην αποδοχή των άλλων, στις προσδοκίες της οικογένειας, στις παραδοσιακές αξίες, στους νόμους της κοινωνίας, και στην πίστη στην πατρίδα.
Στάδιο 3:       Ηθική του «Καλού Παιδιού».
Καλό σημαίνει «ευγενικό». Καθορίζεται από τις πράξεις που ευχαριστούν, βοηθούν, και
τις οποίες αποδέχονται οι άλλοι.
Στάδιο 4:       Ηθική της Έννομης Τάξης.
Οι νόμοι είναι απόλυτοι. Το άτομο πρέπει να σέβεται την εξουσία και να τηρεί την κοινωνική τάξη.
Επίπεδο 3. Μετασυμβατική Ηθική Σκέψη
Στάδιο 5:       Ηθική του Κοινωνικού Συμβολαίου.
Το καλό καθορίζεται από τα κοινωνικά συμφωνημένα κριτήρια των ατομικών δικαιωμάτων. Πρόκειται για μια ηθική συμπεριφορά παρόμοια με εκείνη που ορίζει το Σύνταγμα των Η.Π.Α.
Στάδιο 6:       Ηθική των Οικουμενικών Ηθικών Αρχών.
Το καλό και το κακό είναι θέματα της συνείδησης του ατόμου και αφορούν στις αφηρημένες έννοιες της δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ισότητας.

Μπορείτε να εντοπίσετε στον Πίνακα 3.4 τους λόγους στους οποίους βασίσατε την απάντηση σας στην ερώτηση που θέσαμε παραπάνω;

Ο Kohlberg αξιολόγησε την ηθική σκέψη τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων, παρουσιάζοντας τους ηθικά διλήμματα, ή υποθετικές καταστάσεις στις οποίες οι άνθρωποι πρέπει να λάβουν δύσκολες αποφάσεις και να τις δικαιολογήσουν.
Στο επίπεδο 1 (προσυμβατικό) η απάντηση ενός παιδιού στο παραπάνω δίλημμα με το φάρμακο θα ήταν: «Είναι λάθος να κλέβεις, επειδή μπορεί να σε πιάσουν». Η απάντηση αυτή αντανακλά το βασικό εγωκεντρισμό του παιδιού. Ο τρόπος σκέψης του θα μπορούσε να είναι: «Τι θα πάθω, αν κλέψω κάτι; Μπορεί να με πιάσουν και να τιμωρηθώ.»
Στο επίπεδο 2 (συμβατικό), το υποκείμενο μπορεί να προχωρήσει πέρα από τις άμεσες προσωπικές συνέπειες μιας πράξης και να εξετάσει τις απόψεις, και ιδίως την αποδοχή των άλλων. Οι νόμοι, θρησκευτικοί ή πολιτικοί, είναι πολύ σημαντικοί και θεωρούνται απόλυτοι και αμετάβλητοι. Μια απάντηση που τονίζει την προσκόλληση στους κανόνες θα ήταν, «Είναι λάθος να κλέβεις, επειδή είναι μια πράξη αντίθετη στο νόμο». Μια άλλη απάντηση, που τονίζει την αξία της πίστης στην οικογένεια και στα αγαπημένα πρόσωπα αλλά, παρ' όλα αυτά, σέβεται το νόμο, είναι: «Είναι σωστό να κλέψει, επειδή οι προθέσεις του είναι καλές - προσπαθεί να βοηθήσει τη σύζυγο του. Όμως, θα πρέπει να πληρώσει το φαρμακοποιό, όταν μπορέσει, ή να δεχτεί την τιμωρία επειδή παρέβη το νόμο.»
Στο επίπεδο 3 (μετασυμβατικό), η απάντηση θα μπορούσε να είναι: «Δεν είναι λάθος να κλέψει, επειδή πρέπει να διαφυλάξουμε την ανθρώπινη ζωή. Η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι μεγαλύτερη από την αξία της ιδιοκτησίας». Στην απάντηση αυτή λαμβάνονται υπόψη οι βαθύτερες αξίες που μπορεί να εμπλέκονται στη λήψη αυτής της απόφασης. Οι αφηρημένες έννοιες δεν είναι πια αυστηρές, και, όπως υποδηλώνει η ονομασία αυτού του επιπέδου της ηθικής σκέψης, οι αρχές μπορούν να διαχωριστούν από τις συμβατικές αξίες. Το άτομο που σκέφτεται σ' αυτό το επίπεδο κατανοεί ότι αυτό που η πλειοψηφία θεωρεί σωστό, μπορεί να μη θεωρείται σωστό από ένα άτομο που αντιμετωπίζει μια συγκεκριμένη κατάσταση. Σ' αυτό το επίπεδο δίνεται έμφαση στη λογική, προσωπική επιλογή.
Η ηθική σκέψη σχετίζεται τόσο με τη γνωστική όσο και με τη συναισθηματική ανάπτυξη. Όπως είδαμε, η αφαιρετική σκέψη γίνεται όλο και πιο σημαντική στα ανώτερα στάδια της ηθικής ανάπτυξης, καθώς τα παιδιά οδηγούνται από τις αποφάσεις που βασίζονται στους απόλυτους κανόνες σε εκείνες που βασίζονται σε αφηρημένες αρχές, όπως είναι η αρχή της δικαιοσύνης ή του ελέους. Η ικανότητα του ατόμου να αντιλαμβάνεται την οπτική του άλλου, να κρίνει τις προθέσεις και να σκέφτεται εναλλακτικές βάσεις για τους νόμους και τους κανόνες, αποτελεί επίσης μέρος των ηθικών κρίσεων που πραγματοποιούνται στα ανώτερα στάδια.
Το στάδιο 6 είναι καθαρά θεωρητικό (αργότερα ο ίδιος ο Kohlberg αμφισβήτησε το διαχωρισμό του από το 5ο στάδιο) και σ’ αυτό μπορούμε να εντάξουμε ελάχιστες προσωπικότητες της ανθρώπινης ιστορίας (όπως π.χ. Χριστός, Σωκράτης, Μητέρα Τερέζα, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κ.α)

Το ΣΥΣΤΗΜΑ μας θέλει όλους στα στάδια 3 και 4. Μάλιστα ο Kohlberg απέδειξε πως οι περισσότεροι φυλακισμένοι βρίσκονταν στο στάδιο 3, δηλαδή στο στάδιο της ηθικής του «καλού παιδιού».
Φανταστείτε τι θα συνέβαινε στην παγκόσμια οικονομία αν οι 10 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο ή οι 10 πρωθυπουργοί των μεγάλων χωρών του κόσμου, βρίσκονταν ξαφνικά στο στάδιο 5 ή 6.

Για να μεταβούμε σε ανώτερο επίπεδο πρέπει να έχουμε περάσει από το προηγούμενο, εύκολη και συχνή είναι όμως η παλινδρόμηση σε κατώτερα επίπεδα.

Αν απαντήσατε ΟΧΙ, μήπως αλλάζατε την άποψη σας αν στη θέση της συζύγου ήταν το παιδί του;
Αν απαντήσατε ΝΑΙ, ότι θα πρέπει να κλέψει το φάρμακο για να σώσει τη γυναίκα του, μήπως αλλάζατε την άποψή σας αν στη θέση της συζύγου ήταν ένας γείτονάς του;

Μερικοί ορισμοί:
Ηθικός ρεαλισμός: Στάδιο της ανάπτυξης στο οποίο τα παιδιά θεωρούν ότι οι κανόνες είναι απόλυτοι.
Ηθική της συνεργασίας: Στάδιο της ανάπτυξης στο οποίο τα παιδιά συνειδητοποιούν ότι οι άνθρωποι φτιάχνουν τους κανόνες και οι άνθρωποι μπορούν να τους αλλάξουν.
Ηθική σκέψη: Η διεργασία της σκέψης που ακολουθεί το άτομο όταν πραγματοποιεί ηθικές κρίσεις σχετικά με ερωτήματα σωστού και λάθους.
Ηθικά διλήμματα: Καταστάσεις στις οποίες καμία επιλογή δεν είναι σαφώς και αδιαμφισβήτητα σωστή.

Κλείνοντας, ας επανέλθουμε στους πολιτικούς μας αρχηγούς και δη στον Αλέξη Τσίπρα που σθεναρά αποφασίζει να οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή. Μήπως έχει άγνοια κινδύνου; Ποια ηθική αρχή κρύβεται πίσω από αυτήν του την απόφαση;
Το δίλημμα που είχε ο Σωκράτης απαντήθηκε από τον ίδιο με το να πιει το κώνειο. Μήπως καλούμε τον Αλέξη Τσίπρα να πιει το πολιτικό κώνειο και να θυσιάσει το πολιτικό του μέλλον, την καριέρα του, συμμετέχοντας ή και κυβερνώντας σε μια οικουμενική κυβέρνηση;
Μήπως το νεαρό της ηλικίας του δεν του επιτρέπει να δει το δίλημμα με τον τρόπο που το αντιλαμβανόμαστε όλοι οι άλλοι (άλλωστε αυτό είναι χαρακτηριστικό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το νέον της ηλικίας).
Ένα άλλο γνωστό δίλημμα που μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο, είναι το δίλημμα του Nabucco. Το δίλημμα αυτό, όταν τεθεί σε έφηβους και φοιτητές έχει πολύ διαφορετική αντιμετώπιση απ’ ότι αν τεθεί σε μεσήλικες ή ηλικιωμένους ανθρώπους. Άλλα πράγματα «βλέπει» κανείς σε μια κατάσταση, ανάλογα με την ηλικία και τη θέση του. Έτσι καταλήγω να συμπεράνω πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι εγκλωβισμένος στον ίδιο του τον εαυτό. Συνεπικουρούμενος από τον Μανόλη Γλέζο και από ένα κομματικό σύστημα προσωποκεντρικό και φοβικό, παραβλέπει το γεγονός ότι οδηγεί τη χώρα σε καταστροφή (άθελά του, φυσικά), πιστεύοντας ότι μπορεί να αλλάξει έναν άδικο νόμο κάνοντας μια εσωτερική συμφωνία με τον ελληνικό λαό (ο οποίος άγεται και φέρεται βεβαίως βάσει της κακής οικονομικής του κατάστασης).
Ο Αλέξης Τσίπρας ΔΕ βρίσκεται στο 5ο στάδιο, και ΔΕΝ μπορεί να αντιληφθεί τη λογική όσων βρίσκονται σ’ αυτό. Οι νόμοι και οι κανόνες, ναι μεν αλλάζουν, ΘΕΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΟΜΩΣ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΚΟΙΝΗ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ. Η διατήρηση της ισορροπίας στο κοινωνικό σύνολο δε διασφαλίζεται με απειλές και «αποκοτιές». Άλλωστε, ποιο είναι το «κοινωνικό σύνολο»; Δεν είναι μόνο η πατρίδα μας η κοινωνία στην οποία ζούμε. Κοινωνικό μας σύνολο είναι ΟΛΟΚΛΗΡΗ η Ευρωπαϊκή ένωση. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν και ο Ιταλός και ο Ισπανός και ο Γερμανός ΑΛΛΑ και ο Σλοβάκος, ο Λιθουανός και ο Βούλγαρος!
Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται μάλλον στο 3ο στάδιο. Η ηθική του είναι η ηθική του καλού παιδιού, η ηθική της διαπροσωπικής συμφωνίας. Αυτό δεν διατυμπανίζει άλλωστε σε όλους τους τόνους; Πώς δεν πρόκειται να αλλάξει θέση εφ’ όσον αυτό ήταν το προεκλογικό πρόγραμμά του; (το ίδιο ισχύει και για Καμμένο, Παπαρήγα).
Ας ευχηθούμε αυτήν την ύστατη στιγμή, ως απόψε το βράδυ δηλαδή, να επικρατήσει η λογική και να σχηματιστεί κυβέρνηση ακόμα και χωρίς τον Τσίπρα. Ακόμα καλύτερα βέβαια να υπάρξουν ηθικές φωνές μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και να επιβάλλουν τη συμμετοχή του. Διαφορετικά, ας μείνει στο περιθώριο του λαϊκισμού του, στο περιθώριο των εξελίξεων, στην απομόνωση και στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Ας θυσιαστεί κι ας προχωρήσει ο Κουβέλης με το Βενιζέλο και το Σαμαρά. Πιστεύω πως η ηθική του Κουβέλη δεν θα του επιτρέψει να βάλει το κομματικό και πολιτικό του μέλλον υψηλότερα από το μέλλον της πατρίδας μας.
Ο Θεός βοηθός…

1 σχόλιο:

  1. Τζόνσον ο αλογόμυγας18 Μαΐου 2012 στις 12:54 π.μ.

    Μήπως θα ήταν καλό να δούμε και τα στάδια σκέψης των σωτήρων ευρωπαίων; Αρχικά άκαμπτοι στο σχέδιο υποστήριξης (ξεπληρώστε το χρέος και διορθώστε πράγματα στη χώρα σας), κατόπιν λιγότερο άκαμπτοι (ξεπληρώστε το χρέος με ή χωρίς αλλαγές στη χώρα σας), κατόπιν πάλι άκαμπτοι (βλ. οικουμενική), κατόπιν λίγο ελαστικοί (όταν είδαν ότι χάνει ο δικομματισμός, πέταξαν και μία διακριτική δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης), κατόπιν άκαμπτοι (βλ. Σόιμπλε όταν πίεζαν τον Σύριζα),τώρα είναι πάλι ήπιοι (βλ. δηλώσεις Γιούνκερ για μή έξοδο από το ευρώ)και φυσικά μετά τις 17 Ιουνίου θα είναι πάλι άκαμπτοι, ΟΠΟΙΟΣ και να βγει (για να μαζέψουν τα δανεικά τους..)
    Αυτά για τους ξένους. Στα δικά μας τώρα: Ο Τσιπρας το έθεσε σωστά λέγοντας ότι νδ, πασοκ, δημαρ έχουν 168 έδρες, αρα ας προχωρήσουν σε κυβέρνηση. Η απάντηση Βενιζέλου (ότι το θέμα δεν είναι αριθμητικό αλλά πολιτικό) δείχνει ότι δεν θέλουν να σώσουν τη χώρα, αλλά το κόμμα τους, όπως αναφέρεις και στην κατακλείδα του κειμένου σου. Μήπως να βλέπαμε λοιπόν και τα στάδια σκέψης των υπόλοιπων σωτήρων (νδ, δημαρ, πασοκ);
    Βέβαια, το υπόλοιπο πρόγραμμα του σύριζα είναι για κλάματα. Συντηρητικό, υπέρ της στασιμότητας, χωρίς προτάσεις αλλαγών (εκείνο το απαράδεκτο περί αυτοαξιολόγησης των πανεπιστημίων ή εκείνο το κλισέ για αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης, το σκέφτηκαν πάααρα πολύ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή