Για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012

Ψηφίζω Ευρώπη γιατί είμαι Ευρωπαίος.

Δε μου είπαν όμως ποτέ πώς ή τι είναι να είσαι Ευρωπαίος. Το έμαθα μόνος μου .

Ψηφίζουμε για την Ευρώπη εδώ και δεκαετίες σα να πρόκειται για φάρσα. Δε γνωρίζουμε. Θεωρούμε την Ευρώπη κάτι μακρινό, τους Ευρωπαίους κάποιους «κουτόφραγκους» τους οποίους μπορούμε εύκολα να ξεγελάμε και να εκμεταλλευόμαστε.

Οι μισοί Έλληνες έχουν παραχώσει τα λίγα ευρώ τους κάτω απ΄ το στρώμα. 

Οι άλλοι μισοί έχουν στήσει ολόκληρες αποθήκες τροφίμων στα υπόγεια των σπιτιών τους.

Όλοι προετοιμάζονται για το κραχ και κανείς δεν κοιτάζει την αλήθεια κατάματα.

Άνθρωποι που φοροδιεύφευγαν συστηματικά επί δεκαετίες.

Άνθρωποι που κλαιν τα λεφτά τους επειδή τα δίνουν στην εφορία.

Περιμένουν (και περιμένουμε) ως εκ θαύματος να σωθούμε.

Πώς θα σωθούμε όμως; Για να δούμε τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας:

1.      Ξυπνάμε Δευτέρα πρωί με ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην κυβέρνηση. Τα Α.Τ.Μ.’s έχουν αδειάσει από το βράδυ της Κυριακής. Οι τράπεζες βάζουν πλαφόν στις αναλήψεις και κινδυνεύουν με άμεση χρεοκοπία. Το Eurogroup συνεδριάζει όλη τη νύχτα. Ο Τσίπρας βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο πριν καν αναλάβει. Υποχρεώνεται σε στροφή 180^ο  ή σε άτακτη χρεοκοπία.

2.      Η Ν.Δ. κάνει κυβέρνηση με ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΔΗΜ.ΑΡ., ίσως και με Τζήμερο. Από την πρώτη μέρα έχει την οργίλη αντίδραση σύσσωμης της αντιπολίτευσης. ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Κ.Κ.Ε., Χρυσή Αυγή. Όλοι βγαίνουν στα κάγκελα: πορείες, διαδηλώσεις, δεν πληρώνω, αγανακτισμένοι (αλήθεια γιατί έχουν σταματήσει όλα αυτά τους τελευταίους μήνες;). Η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει τις αποφάσεις για διαρθρωτικές αλλαγές αλλά στην πράξη δεν εφαρμόζεται τίποτα. Πέφτει ξύλο και μέσα στη βουλή. Οι δόσεις δεν έρχονται και ο κίνδυνος άτακτης χρεοκοπίας μεγαλώνει…

3.      Υπάρχει κι ένα τρίτο ενδεχόμενο. Δεν θα το περιγράψω. Ίσως είναι απρόβλεπτο. Ίσως είναι μακρινό. Ίσως δίνει ελπίδα…

Αυτός ο τρίτος δρόμος θα ανοίξει όταν ΟΛΟΙ αντιληφθούν την ανάγκη για ενότητα. Την ανάγκη για συνεργασία, αμοιβαίες υποχωρήσεις και δουλειά.

Στις εκλογές αυτές αναμετριόμαστε με τον εαυτό μας. Με τον κακό εαυτό μας. Αν θέλουμε να σωθούμε πρέπει να τον νικήσουμε. Να βγουν στην επιφάνεια τα καλά μας στοιχεία. Να γίνουμε Ευρωπαίοι. Να βάλουμε στην άκρη τον «Ελληναρά»: 

Αυτόν που δεν κόβει απόδειξη, 

που κάνει δεύτερη μαύρη εργασία, 

που απασχολεί ανασφάλιστους ή συνταξιούχους στην επιχείρησή του, 

που λαμβάνει δεύτερη και τρίτη σύνταξη, 

που λαμβάνει σύνταξη ενώ είναι νέος και υγιής (π.χ. ανύπανδρες κόρες τεθνεότων και δεν παντρεύονται λόγω «αρχών»), 

που βγαίνει στη σύνταξη στα 45 ή 50 του, 

που παραμελεί την εργασία του επειδή του κόψαν το μισθό, 

που ακουμπά το μισθό του στα Σκόπια και τη Βουλγαρία (βενζίνη, καζίνο, γιατροί κλπ), 

που κάνει τα στραβά μάτια στην παρανομία του διπλανού του, 

που δεν πληρώνει διόδια, 

που κατέθεσε τις πινακίδες του αυτοκινήτου του όμως εξακολουθεί να το κυκλοφορεί, 

που έγινε εισοδηματίας φοροδιαφεύγοντας και τώρα γκρινιάζει για τους φόρους που πρέπει να πληρώσει, 

που ζήτησε ρουσφέτι από κάποιον υπουργό, βουλευτή κλπ., 

που διορίστηκε μέσω γνωστού σε κάποια τράπεζα, ΔΕΚΟ, δήμο, 

που έβγαλε τα λεφτά του στο εξωτερικό.

Αν είσαι ένας από τους παραπάνω, μην ανησυχείς. Οι περισσότεροι είμαστε κάπως έτσι. Γι’ αυτό και η Ελλάδα κατάντησε «ελλαδίτσα». Μην ανησυχείς. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Χρειάζεται όμως ν’ αλλάξεις. Να γίνεις ο Ευρωπαίος που ποτέ δεν ήσουν.

Μπορούμε να υπερβούμε το ψέμα μας; Μπορούμε να υπερβούμε τον προσωπικό εγωισμό μας και να αποφασίσουμε νηφάλια το δρόμο της Ευρώπης;

Της Ευρώπης που θα πληρώνεις τον φόρο σου όχι γιατί θα φοβάσαι μη σε πιάσουν αλλά γιατί θα θέλεις να συνεισφέρεις κι εσύ στην αναστήλωση του έθνους.

Της Ευρώπης που το κράτος θα είναι σύμμαχός σου και όχι εχθρός σου.

Της Ευρώπης της συνεργασίας, της συζήτησης, της συναπόφασης.

Της Ευρώπης που αφήνει πίσω της αυτά που μας χωρίζουν και επικεντρώνεται σ’ αυτά που μας ενώνουν.

Της Ευρώπης της υπευθυνότητας και της υποχρέωσης.

Χάσαμε τέσσερις αιώνες αυτογνωσίας. Χάσαμε το διαφωτισμό.

Δε μάθαμε να συνεργαζόμαστε.

Τώρα πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση.

Ανεξάρτητα από την κυβέρνηση που θα προκύψει μεθαύριο πρέπει να βρούμε το κουράγιο, τη θέληση, το σθένος να βάλουμε πλάτη και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να πορευτούμε.

Ακόμα και αν το μέλλον μας επιφυλάσσει οδυνηρές εξελίξεις εμείς οφείλουμε να παραμείνουμε ενωμένοι. Οφείλουμε να δούμε τον διπλανό μας με άλλο μάτι και να επιδιώξουμε το κέρδος όλων. ΟΛΟΙ μπορούν να κερδίσουν.

Αυτές οι εκλογές δεν είναι ΧΑΝΩ-ΧΑΝΕΙΣ.

Δεν είναι ΧΑΝΩ-ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ή ΚΕΡΔΙΖΩ-ΧΑΝΕΙΣ.

Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Αυτές οι εκλογές αναγκαστικά είναι ΚΕΡΔΙΖΩ-ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ.

Καλή ψήφο.