Ο μαθητής δεν προσπαθεί, δεν ενδιαφέρεται για το μάθημα. Ποιος ευθύνεται;
Πολλοί παράγοντες, ενδοσχολικοί και εξωσχολικοί. Ας υποθέσουμε ότι ευθύνεται ο διδάσκων, επειδή αδιαφορεί για το μάθημα, προσέρχεται απροετοίμαστος ή συμπεριφέρεται ανάρμοστα, εντελώς αντιπαιδαγωγικά στους μαθητές.
Ποιος θα επιμεληθεί του προβλήματος; Όσοι απάντησαν "ο διευθυντής" ασφαλώς δεν έχουν επαφή με τα σχολειά ή η επαφή τους είναι πολύ παλαιά.
Οι υπόλοιποι φαντάζομαι ότι θα σκέφτηκαν -έστω μερικοί τουλάχιστον- τους γονείς των μαθητών. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τους γονείς στο σχολείο.
Πώς θέλουμε να είναι η σχέση μας με τους γονείς; Τους θέλουμε κοντά μας ή από "μακριά και αγαπημένοι";
Η γνώμη μου είναι ότι ο γονιός, είτε με τη θεσμοθετημένη του έκφραση, του Συλλόγου Γονέων, είτε με την ατομική, ως γονιός του παιδιού του, έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει καταλυτικά τη λειτουργία ενός σχολείου ή ειδικότερα ενός εκπαιδευτικού που λειτουργεί πλημμελώς. Αν οι γονείς ήταν κοντά στο σχολείο, εμείς δε θα κοιμόμασταν άνετοι.
Τα όσα απίστευτα ακούμε από τα διάφορα σχολεία θα είχαν δραστικά περιοριστεί, αν οι γονείς και οι κηδεμόνες ενδιαφέρονταν για τα παιδιά τους ενεργά και σταθερά.
Όμως πολλοί γονείς, ιδίως οι των κατώτερων μορφωτικών στρωμάτων, νιώθουν άβολα, όταν έρχονται στο σχολείο. Φοβούνται πως θα μάθουν ότι το παιδί τους τους μοιάζει. Φοβούνται πολλές φορές και το παιδί τους, τις αντιδράσεις του. Γι' αυτό απέχουν. Απέχουν δηλαδή από τη λύση του προβλήματος, ενώ αυτοί νομίζουν πως απέχουν από το πρόβλημα. Αργότερα θα κληθούν να καταβάλουν το τίμημα αυτής της αποχής τους πληρώνοντας αδρά μαθήματα ιδιαίτερα ή φροντιστηριακά.
Το πρόβλημα δε θα είναι τότε η οικονομική τους αφαίμαξη. Θα είναι η οριστικοποίηση της καταδίκης των ελπίδων μας για μια δικαιότερη κοινωνία, για μια πολιτεία με πολίτες ενεργούς και δραστήριους. Με πολίτες ενοχλητικούς.
από τον Αντώνη Μιχαηλίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου