Σελίδες

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

H αλλοτρίωση του εκπαιδευτικού

Στο συνάδελφο με την προσευχή μου
να προστατεύσει τον εαυτό του από τη φτήνια.

Στους σχολικούς χώρους κυκλοφορούμε πολλοί ενήλικοι. Μας έχουν δώσει τον τίτλο "ο κύριος καθηγητής" με ή χωρίς κεφαλαία. Γιατί υπάρχουμε εκεί; Γιατί τοποθετηθήκαμε στα δημόσια σχολειά; Γιατί διοριστήκαμε;
Μέχρι να διοριστεί ο εκπαιδευτικός, είναι πιθανό να αγωνιά για το μέλλον του. Με το διορισμό του είναι ανθρώπινο να χαρεί, γιατί αποκαθίσταται οικονομικά ή σχεδόν. ΟΜΩΣ δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να σκεφτεί πως ήρθε η ώρα της επανάπαυσης. Όσο κουραστήκαμε, κουραστήκαμε. Τώρα θα ξεκουραστούμε. Ευτυχώς αυτή η ομάδα που σκέφτεται έτσι είναι μειονότητα. Δεν είναι όμως η μόνη προβληματική.

Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δυστυχώς εγκαταλείπουν τα πνευματικά ενδιαφέροντα και τις ανάλογες αναζητήσεις και οδηγούνται στην αλλοτρίωση. Χάνουν τα ιδιαίτερα εκείνα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τους μεταβάλουν σε αγωγούς παιδείας, σε οδηγητές, σε δασκάλους ζωής. Το πρόβλημα εμφανίζεται και παγιώνεται ως νοσηρή κατάσταση, χωρίς να το αντιληφθεί και να το συνειδητοποιήσει ο εκπαιδευτικός.
Υπαίτιοι είναι ασφαλώς έξω από το σχολείο ποικίλοι παράγοντες, όπως ο βιοπορισμός, οι κοινωνικές υποχρεώσεις, η τηλεόραση. Αποβαίνει ιδιαίτερα δυσχερής η προσπάθεια να αντισταθεί κανείς στο εύκολο και στο χυδαίο, αφού αυτό δεν απαιτεί, δεν προϋποθέτει. Μόνο επιβάλλεται.
Όμως, η λειτουργία του εκπαιδευτικού μέσα στο σχολικό περιβάλλον είναι ανάγκη -αλλά και ευκαιρία- να αντισταθεί στην έξωθεν χυδαιότητα και να βοηθήσει τους μαθητές αλλά και τους συναδέλφους του να αντιμετωπίσουν με επιτυχία την αλλοτρίωση της καθημερινότητας.
ΑΥΤΟ ΣΠΑΝΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ. Γιατί;
Τα πρωινά στα σχολεία μεταφέρονται οι νυχτερινές -και οι μεσημεριανές- εκπομπές της τηλεχωματερής για σχολιασμό. Αν δεν έχεις παρακολουθήσει, είναι πολύ δύσκολο να μη μάθεις από τους συναδέλφους τι έγινε στο σπίτι του Κούγια ή στο μπουντουάρ της τάδε μοντέλας ή τηλεαρτίστας. Κι αυτή η κατάσταση επικάθεται σαν χοντρή σκόνη πάνω στα μυαλά των διδασκόντων μαζί με το οφσάιντ και το πέναλτι, με αποτέλεσμα να ΜΗ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ η αίθουσα καθηγητών από το σχολικό προαύλιο. Τα ίδια θέματα και συχνά τα ίδια ανόητα σχόλια.
Ποιος ο ρόλος μας μέσα σε ένα τέτοιο σχολείο; Έχουμε χρέος να αντισταθούμε δημιουργώντας ένα μικρό κατ' αρχάς πυρήνα με 2-3 συνομιλητές, στον οποίο οι συζητήσεις υπερβαίνουν συνήθως την καθημερινή βαρβαρότητα. Μιλάμε για τα προβλήματα των μαθητών μας, ανταλλάσσουμε πληροφορίες για τα προβλήματα που παρουσιάζουν στο μάθημα του ενός και του άλλου. Επεκτείνουμε τα θέματα και σε ζητήματα που μας βελτιώνουν ως προσωπικότητες και ως εκπαιδευτικούς. Σταδιακά ένα μεγαλύτερο τμήμα του Συλλόγου Διδασκόντων θα μετακινηθεί από τα κουτσομπολιά, τα πέναλτι και τις συνταγές σε ατραπούς που αναβαθμίζουν τον ίδιο τον εκπαιδευτικό και το σχολείο, δηλαδή το μαθητή.
Ο κίνδυνος βέβαια της αλλοτρίωσης δεν αντιμετωπίζεται μόνο με αυτόν τον τρόπο. Έχει καταβληθεί όμως κάποια προσπάθεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου