ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ

Όχι η εφημερίδα,
αναφέρομαι στην προσφιλή μέθοδο των δασκάλων
να κερδίζουν τη συμπάθεια των μαθητών,
να "ξεκουράζονται" από το δύσκολο έργο τους και
να βρίσκουν χρόνο για άλλες δραστηριότητες όπως
καφεδάκι, αν και ο καφές δε λείπει από την έδρα την ώρα του μαθήματος,
"τσατ" στο κινητό ή τυρόπιτα από το κυλικείο.
Έχει πάρει τις διαστάσεις επιδημίας στο σχολείο
η "ελεύθερη ώρα" και ειδικά ο αγγλικός το έχει κάνει
καθημερινή συνήθεια.
Δυστυχώς τα παιδιά της τάξης μου αντιλήφθηκαν
αυτό που παίζεται και άρχισαν να μου ζητάνε
και μένα ελεύθερη ώρα.
Πώς να κινηθώ λοιπόν σε ένα τέτοιο περιβάλλον
και τι να εξηγήσω στα παιδιά (που σημειωτέον
είναι μικρά, οκτώ χρονών);
Όταν το σχολείο είναι ουσιαστικά ακέφαλο,
ο καθένας κάνει ότι επιθυμεί χωρίς έλεγχο
και δεν υπάρχει καμία πολιτική σε κανένα
παιδαγωγικό-διδακτικό ζήτημα,
αυτά τραβάς. Είναι ιδιαίτερα επώδυνο
για μένα να αντιλαμβάνομαι μαζί με τα παιδιά
ότι για όλους τους άλλους το μάθημα
είναι φυλακή και καταναγκασμός
και πως η "ελεύθερη ώρα" είναι η λύτρωση.