για τους συλλόγους γονέων των σχολείων

Αναζητώντας και πάλι τρόπους διαφυγής από την πολύπλευρη κρίση στην οποία περιδινείται το δημόσιο σχολειό, μια πλευρά που χρειάζεται να φωτίσουμε είναι κα εκείνη των γονέων και κηδεμόνων. Είτε ο λόγος αφορά την οργανωμένη έκφρασή τους μέσω των αντίστοιχων Συλλόγων είτε τη μεμονωμένη δραστηριοποίηση, θα φανεί πόσο κρίσιμος είναι όντως ο ρόλος των γονιών.
Κατ’ αρχάς ας υπενθυμίσουμε και την άλλη ιδιότητά τους, την οποία πολλοί εκπαιδευτικοί αρέσκονται να λησμονούν, εκείνη του εργοδότη των εκπαιδευτικών. Μπορεί η οικονομική συνεισφορά τους να είναι έμμεση, αφού διαμεσολαβεί το κατά τεκμήριο διεφθαρμένο κράτος, αλλά δεν παύει να είναι ουσιαστική.
Ποιοι οι ρόλοι που δικαιούνται και επιβάλλεται να επωμιστούν οι Σύλλογοι Γονέων των δημόσιων σχολείων;
α) Θεμελιώδη ρόλο συνιστά η πρόβλεψη και η φροντίδα για την υλικοτεχνική υποδομή και την έγκαιρη προετοιμασία ή επιδιόρθωση τυχόν ελλείψεων του σχολείου σε επίπεδο κτιριακό, εργαστηρίων ή εποπτικού υλικού. Τούτο ασφαλώς αποτελεί καθήκον της δημοτικής αρχής, αλλά είναι γνωστή τοις πάσιν η απροθυμία πολλών δημοτικών αρχών να ανταποκριθούν στο ρόλο τους αυτό, μολονότι εισπράττουν χρηματικά κονδύλια ακριβώς γι’ αυτόν το σκοπό. Αν λοιπόν ο Σύλλογος Γονέων δεν πιέζει και δεν ενημερώνει για τις ανάγκες του σχολείου, το κτίριο αργά ή γρήγορα θα περιπέσει σε κατάσταση εγκατάλειψης και θα επηρεάσει ασφαλώς και τη διάθεση των μαθητών για μάθηση.
β) Ουσιώδη ρόλο του Συλλόγου συνιστά επίσης η φροντίδα για την έγκαιρη και πλήρη στελέχωση του σχολείου με το κατάλληλο διδακτικό και βοηθητικό προσωπικό. Από την πρώτη μέρα του διδακτικού έτους ο Σύλλογος έχει καθήκον να πιέσει, ώστε να στελεχωθεί το σχολείο προκειμένου να μη χαθεί ούτε μία διδακτική ώρα.
γ) Ως Σύλλογος Γονέων έχει επίσης καθήκον να γνωρίζει περιπτώσεις μαθητών που αντιμετωπίζουν προβλήματα ποικίλα, όπως οικονομική δυσχέρεια, διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις ή και τάσεις περιθωριακ΄ς συμπεριφοράς (ναρκωτικά, συμμορίες κτό.) και να ενημερώνει το Σύλλογο Διδασκόντων προκειμένου από κοινού να αντιμετωπιστεί το τυχόν πρόβλημα, ώστε να βοηθηθεί ο μαθητής.
δ) Μέσα στα άτυπα αλλά ουσιαστικά καθήκοντα του Συλλόγου Γονέων είναι και ο έλεγχος της ανταπόκρισης των διδασκόντων στα διδακτικά τους τουλάχιστον καθήκοντα. Αν δηλαδή πληροφορείται ότι ο χ ή ο ψ εκπαιδευτικός δεν ασκεί το διδακτικό του έργο, έχει χρέος ο Σύλλογος να φέρει το θέμα στη Διεύθυνση του σχολείου και να ζητήσει να επιληφθεί ο Διευθυντής. Τα «στραβά μάτια» η η αδιαφορία για τα τόσο συχνά παρόμοια συμπτώματα έχουν οδηγήσει το σημερινό σχολείο στη χειμάζουσα κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
ε) Παρομοίως ο Σύλλογος Γονέων επιβάλλεται να επιλαμβάνεται προβλημάτων αντιπαιδαγωγικής έως και βάναυσης συμπεριφοράς διδασκόντων και να ζητά την αντιμετώπισή τους.
στ) Ασφαλώς, ο Σύλλογος Γονέων χρειάζεται να είναι πολιτικοποιημένο όργανο, αφού και η εκπαίδευση και η πηγή των προβλημάτων της είναι κατ’ εξοχήν πολιτικές. Συνιστά όμως απαράδεκτη συμπεριφορά ο κομματικός διαγκωνισμός για τον έλεγχο του Συλλόγου και εν συνεχεία η μετατροπή του σε κομματικό φερέφωνο.
Επιλογικά ας σημειώσω την προσωπική μου πεποίθηση ότι ίσως ο Σύλλογος Γονέων μπορεί να λειτουργεί ως η αφετηρία και ο αρχικός μοχλός για την αναγέννηση ενός σχολείου.